Hoe heurt het eigenlijk?

Laatst dacht ik: waar is dat boek? Je weet wel, dat ene boek met alle antwoorden. Hoe de wereld werkt, wat de regels zijn, hoe je het hoort te doen. Want vroeger wilde ik dat dus echt. Waarom? Omdat ik gek werd van alle tegenstrijdige “regels” om me heen.

Neem kaas snijden. De een snijdt een keurige plak van de bovenkant. De ander gaat dwars door het midden en pakt een dik stuk alsof het een steak is. En dan heb je nog die creatieve ziel die sliertjes van de zijkant trekt. Maar pas op! Als je bij het ene huishouden een methode gebruikt die in een ander huishouden wél mag, dan krijg je geheid een preek. Alsof je met een mes in het hart van de kaas snijdt (wat, spoiler, volgens sommigen letterlijk zo voelt). Kaas snijden was bij ons thuis bijna diplomatiek werk.

Ik dacht dus oprecht dat er één juiste manier moest zijn. Maar dat is dus het probleem: iedereen doet maar wat. En ik, perfectionistisch als ik was, probeerde me telkens aan te passen. Maar weet je wat? Nu zeg ik: fuck die regels. Ik snijd mijn kaas zoals ík wil. (En ja, dat kan ook afhangen van mijn humeur. Chaos is heerlijk.)

Van volgzaam naar f*ck it
Als kind probeerde ik altijd te voldoen aan wat “hoorde.” Maar inmiddels ben ik kritisch. Ik luister naar experts – ja, zelfs die zonder witte jas – en stel vragen. Want wie zegt dat we al alles weten? Neem diabetes. De richtlijnen zeggen: hou je bloedsuikers tussen de 4.0 en 10, streef naar een HbA1c van 7%. Maar guess what? Dat is geen optimale gezondheid, dat is de minst slechte optie standaard. En als je dan later complicaties krijgt, hoor je: “Ja, dat hoort nou eenmaal bij diabetes.” Oh JA? OF toch niet?

TIOR: Time in optimal Range
Wat als we stoppen met onszelf te beperken tot “Time in Range” (TIR) en gaan voor “Time in optimaal Range”? Ja, normaal. Zoals je lichaam bedoeld is: tussen de 4.0 en 6.7 met een streefwaarde van 4.6. 

Want eerlijk, waarom houden we ons vast aan 'abnormale' markers en noemen dat dan gezond? Als ik mijn alarmen instel tussen 3.9 en 6.7, ben ik ineens de abnormale. “Dat is wel héél strak, hoor,” zeggen ze dan. Ja, dat klopt. En dat is ook precies waarom ik geen suikermist in m’n hoofd heb en energie voor tien.

Schrijf je eigen regels
De waarheid is simpel: als je alleen maar doet wat je verteld wordt, speel je volgens iemand anders z’n spel. Maar wie zegt dat je de regels niet mag herschrijven? Dat deed ik. En ik kan je vertellen: het voelt fantastisch. Mijn bloedsuikers zijn stabieler, mijn energie top, en ik mis de “normale” achtbaan van pieken en dalen geen seconde.

Dus. Wil je een handleiding voor het leven? Schrijf ’m zelf. Wil je optimale gezondheid? Zoek uit wat voor jou werkt. Laat die mythe van normaal maar los. Doe abnormaal en voel je geweldig.

Hulp nodig daarbij? Boek je gratis kennismakingsgesprek. Samen maken we jouw handleiding – mét kaas. 🧀